Routing Protocol

Routing Protocol is een reeks van afspraken voor de cpommunicatie tussen routers.

Routers verbinden netwerken met elkaar en zijn dus een gateway naar de wereld van informatie, zeg het intranet of internet. Om zorg te dragen dat dit ook vlekkenloos gaat gebeuren zijn er afspraken nodig, de protocols.
Routers leggen op moment dat zij aan een netwerk gekoppeld worden een tabelle aan met gegevens van andere routers. Dit zijn de routingstabellen. Dit geheel is een dynamisch gebeuren. Dagelijks komen er routers bij, worden vervangen of domweg verwijdert.
Het komt dus daarop neer dat routingsprotocollen er zorg voor dragen dat routingsinformatie dynamisch tusssen routers kunnen worden uitgewisseld.

I.O.
Traditionele IP routing blijft eenvoudig omdat next-hop routing wordt gebruikt:
De router stuurt het pakket naar de naburige router die volgens hem het meest geschikt is voor het bestemmingsnetwerk. De router hoeft zich geen zorgen te maken over het verdere verloop van het pakket. Zelfs als het verkeerd was en het pakketje niet naar de 'optimale' buurman werd gestuurd, zou het pakketje toch vroeg of laat op de plaats van bestemming moeten aankomen.
Hoewel dynamische routering zeer complex kan worden, maakt dit het internet zeer flexibel en maakt het de exponentiële groei van het internet mogelijk sinds de invoering van IP in 1983. Als delen van de backbones falen (zoals bijvoorbeeld in de zomer van 2002, toen de carrier KPNQwest zijn Europese glasvezelnetwerk moest afsluiten vanwege insolventie), kunnen alternatieve routes binnen enkele seconden worden verspreid en kunnen de getroffen netwerkgebieden over een groot gebied worden omzeild.
Dynamische routing gaat echter niet ten koste van het uitvallen van de zogenaamde standaard gateway - dit is meestal de eerste router die vanaf de zender wordt gezien. Aangezien een host normaal gesproken geen alternatief heeft voor de standaard gateway, is dit de belangrijkste router op de route. HSRP, VRRP en CARP werden ontwikkeld om dit probleem op te lossen.
I.O.