De evolutie van de computer

Deel 2 de elektromechanische computers.

De Zuse en de Z3 Ontevreden over de vele storingen die de Z1 tijdens het werk vertoonde, bouwt Konrad Zuse in 1940 een nieuw model maar nu met behulp van relais. Uit geldgebrek gebruikt hij oude telefoonrelais, die wel uitermate betrouwbaar bleken te werken. Enkele delen zoals de geheugeneenheid waren echter nog mechanisch. De Z2 gaat echter ook bij een bombardement verloren. Maar Konrad Zuse gaat door. Op 12 mei 1941 is de Z3 operationeel.
De eerste elektromechanische computer is een feit.
De verwerkingssnelheid was 5,3 Hertz. Het geheugen kon 64 woorden van 22 bits opnemen. Het hart van de machine bestond uit 2500 relais. Het apparaat werkt binair, kent een drijvende-komma (floatingpoint) algoritme en is vrij programmeerbaar. Het is een parallel werkend systeem.
In middels is dit feit internationaal erkend.
The Z3 is the first general purpos computer. Zie UNESCO

Atnasoff Berry Computer Een jaar later ondernemen John Vincent Atanasoff en Clifford Berry aan de Iowa State College een poging om een binaire computer te bouwen. Het apparaat wordt de Atanasoff Berry Computer genoemd Het geheugen van de ABC werd door condensatoren gevormd. Waarmee de basis voor de RAM geheugen werd gelegd. De machine werd gebouwd om een bepaald mathematisch probleem op te lossen, om de Gaus-Elimination Method uit te voeren. De ABC was niet vrij programmeerbaar. Ondanks de vernieuwende ideeën, is de computer door geldgebrek nooit afgemaakt.

Helmut Schreyer In het zelfde jaar heeft Konrad Zuse in samenwerking met Dr. Helmut Schreyer een ontwerp van een buizencomputer die met 1500 buizen zou moeten werken met een berekende verwerkingssnelheid van 100 Hertz. Gezien de enorme kosten die met de bouw gemoeid waren vroegen zij een financiering bij de overheid aan. De aanvraag werd afgewezen omdat het niet uitvoerbaar zou kunnen zijn en verder een nutteloze besteding van overheidsgeld.

De Mark I Howard Aikens demonstreert in Harvard in 1944 zijn eerste relais gebaseerde computer de Mark I.
Voor de in en uitvoer werden ponsbanden gebruikt. Het geheugen had de mogelijkheid van 72 decimale getallen met een lengte van 23 digits.
De Mark I werkte met een snelheid van 6 Hertz. Het apparaat was vergleken bij de Z3 een monster van meer dan 5 ton aan gewicht. Het elektromechanische apparaat werkte nog niet binair maar decimaal. Van een drijvende komma procedure was ook geen sprake. IBM financierde het project en noemde de machine de ASCC, de Automatic Sequentce Controlled Caloculator. Howard Aikens laat zien dat met geld wel een product geleverd kan worden.

De Z4 van Zuse Inmiddels heeft Konrad Zuse (in 1944) de Z4 gereed en weet hem met nauwer nood te redden voor de bombardementen van de Amerikanen en de Britten. De Z1, Z2, en Z3 gaan wel verloren. Om de Z4 te bedienen had Konrad Zuse de Computer voor zien van wat hij noemde een Planfertigungsgeraet. Vertaald in het Nederlands een program invoer toestel.De bediening van dit toestel was binnen drie uur te leren. De verwerkings snelheid van de Z4 was 30 Hertz. Het geheugen was 64 Woorden van 32 Bits. De Z4 liet de uitkomsten via een Mercedes typemachine zien.
In 1945 is de eerste hogere programmeertaal door Zuse ontwikkelt. De taal heet Plankalkul. In 1948 neemt IBM contact op met Konrad Zuse. Zij waren geïnteresseerd in zijn patenten. In 1949 richt Konrad Zuse de eerste Europese computerbedrijf op de Zuse KG
In 1950 verkoopt de Zuse KG de Z4 aan de ETH Eidgenossiche Technische Hochschule in Zürich Zwitserland voor 50.000,- DM
In 1951 is de Z4 de enige oparationele computer in Europa.
In 1954 is de Z4 doorgeleverd aan het Institut Franco-Allemand des Recherches de St. Louis waar hij tot 1959 heeft gewerkt.
Vandaag staat de Z4 in het Deutsche Museum in München.

	Ontevreden over de vele storingen die de Z1 tijdens het werk vertoonde, bouwt Konrad Zuse in 1940 een nieuw model maar nu met behulp van relais. Uit geldgebrek gebruikt hij oude telefoonrelais, die wel uitermate betrouwbaar bleken te werken. Enkele delen zoals de geheugeneenheid waren echter nog mechanisch. De Z2 gaat echter ook bij een bombardement verloren. Maar Konrad Zuse gaat door. Op 12 mei 1941 is de Z3 operationeel. De eerste elektromechanische computer is een feit. De verwerkingssnelheid was 5,3 Hertz. Het geheugen kon 64 woorden van 22 bits opnemen. Het hart van de machine bestond uit 2500 relais. Het apparaat werkt binair, kent een drijvende-komma (floatingpoint) algoritme en is vrij programmeerbaar. Het is een parallel werkend systeem. In middels is dit feit internationaal erkend. The Z3 is the first general purpos computer. Zie UNESCO

	Een jaar later ondernemen John Vincent Atanasoff en Clifford Berry aan de Iowa State College een poging om een binaire computer te bouwen. Het apparaat wordt de Atanasoff Berry Computer genoemd Het geheugen van de ABC werd door condensatoren gevormd. Waarmee de basis voor de RAM geheugen werd gelegd. De machine werd gebouwd om een bepaald mathematisch probleem op te lossen, om de Gaus-Elimination Method uit te voeren. De ABC was niet vrij programmeerbaar. Ondanks de vernieuwende ideeën, is de computer door geldgebrek nooit afgemaakt.

	In het zelfde jaar heeft Konrad Zuse in samenwerking met Dr. Helmut Schreyer een ontwerp van een buizencomputer die met 1500 buizen zou moeten werken met een berekende verwerkingssnelheid van 100 Hertz. Gezien de enorme kosten die met de bouw gemoeid waren vroegen zij een financiering bij de overheid aan. De aanvraag werd afgewezen omdat het niet uitvoerbaar zou kunnen zijn en verder een nutteloze besteding van overheidsgeld.

	Howard Aikens demonstreert in Harvard in 1944 zijn eerste relais gebaseerde computer de Mark I. Voor de in en uitvoer werden ponsbanden gebruikt. Het geheugen had de mogelijkheid van 72 decimale getallen met een lengte van 23 digits. De Mark I werkte met een snelheid van 6 Hertz. Het apparaat was vergleken bij de Z3 een monster van meer dan 5 ton aan gewicht. Het elektromechanische apparaat werkte nog niet binair maar decimaal. Van een drijvende komma procedure was ook geen sprake. IBM financierde het project en noemde de machine de ASCC, de Automatic Sequentce Controlled Caloculator. Howard Aikens laat zien dat met geld wel een product geleverd kan worden.

	Inmiddels heeft Konrad Zuse (in 1944) de Z4 gereed en weet hem met nauwer nood te redden voor de bombardementen van de Amerikanen en de Britten. De Z1, Z2, en Z3 gaan wel verloren. Om de Z4 te bedienen had Konrad Zuse de Computer voor zien van wat hij noemde een Planfertigungsgeraet. Vertaald in het Nederlands een program invoer toestel.De bediening van dit toestel was binnen drie uur te leren. De verwerkings snelheid van de Z4 was 30 Hertz. Het geheugen was 64 Woorden van 32 Bits. De Z4 liet de uitkomsten via een Mercedes typemachine zien. In 1945 is de eerste hogere programmeertaal door Zuse ontwikkelt. De taal heet Plankalkul. In 1948 neemt IBM contact op met Konrad Zuse. Zij waren geïnteresseerd in zijn patenten. In 1949 richt Konrad Zuse de eerste Europese computerbedrijf op de Zuse KG In 1950 verkoopt de Zuse KG de Z4 aan de ETH Eidgenossiche Technische Hochschule in Zürich Zwitserland voor 50.000,- DM In 1951 is de Z4 de enige oparationele computer in Europa. In 1954 is de Z4 doorgeleverd aan het Institut Franco-Allemand des Recherches de St. Louis waar hij tot 1959 heeft gewerkt. Vandaag staat de Z4 in het Deutsche Museum in München.